شما وقتي آدامس مي جويد، يك طرفه مي جويد؟ وقتي غذا مي خوريد، چه طور؟ يك طرفه جويدن براي دندان ها و مفصل فك تان اصلا خوب نيست و حتي اگر شما دندان هاي يك طرف فك تان را از دست داده باشيد، باز هم نبايد به يك طرفه جويدن عادت كنيد. دندان پزشكان مي گويند اين كار حداقل 4 خطر دارد:
خطر اول: مفصل گيجگاهي فكي تان آسيب مي بيند
اگر شما هنگامي كه دهان تان را باز و بسته مي كنيد، صداي " تق تق " يا " خش خش " مي شنويد، ممكن است دچار مشكلات مفصل گيجگاهي فكي باشيد. مفصل گيجگاهي فكي تنها مفصل متحرك در ميان استخوان هاي سر و صورت و اتفاقاً مفصل بسيار پُركاري است. اين مفصل در بين استخوان فك پايين و استخوان هاي سر قرار گرفته و هر بار كه حرف مي زنيد، غذا مي جويد يا دهان تان را باز مي كنيد، اين مفصل را به كار مي اندازيد، بنابراين شما بايد از اين مفصل مهم بدن تان بسيار مراقبت كنيد.
عادت هايي مانند دندان قروچه، فشار دادن دندان ها روي هم بر اثر استرس و نگراني و همچنين جويدن يك طرفه، فشار زيادي به اين مفصل وارد مي كنند و ممكن است در طولاني مدت موجب آسيب مفصل و دردهاي عضلات سر و گردن و صورت شوند. تحقيقات جديد نشان مي دهند كه جويدن آدامس باعث كاهش استرس و ايجاد آرامش در فرد مي شود، اما فراموش نكنيد كه نبايد در جويدن آدامس زياده روي كنيد چون شايد استرس را از روي ذهن شما بردارد ولي استرس زيادي را به اين مفصل وفادار و پُركار بدن شما وارد مي كند. علاوه بر اين كه آدامس را معمولاً يك طرفه مي جويم و خود اين يكي از عوامل آسيب رساندن به مفصل است، جويدن آدامس با فشار و نيروي زياد در طول چند ساعت در روز، هم باعث خستگي و اسپاسم عضلات جونده صورت شما خواهد شد و هم، مفصل گيجگاهي فكي را در معرض آسيب بعدي قرار خواهد داد، بنابراين عادت كنيد كه به جويدن آدامس عادت نكنيد! اگر فك هاي شما شروع به " تق تق " يا " خش خش " كرده اند، زياد نگران نباشيد چون اگر مشكل ديگري غير از اين نداريد، نياز به درمان نخواهيد داشت ولي اگر همراه اين صداها در سر و صورت و گردن خود دردي را احساس مي كنيد آدامس خوردن را براي مدتي كنار بگذاريد. روزي نيم ساعت با يك حوله نيم گرم عضلات صورت تان را كمپرس كنيد و فك پايين خود را ورزش دهيد. اگر بعد از يك ماه هم چنان مشكل شما باقي مانده بود، به دندانپزشك مراجعه كنيد.
خطر دوم: دندان ها و لثه هاي يك طرف آسيب مي بينند
محل قرار گرفتن دندان ها را، فشارهاي وارده از طرف لب، زبان و گونه تعيين مي كند. به عبارت ديگر دندان ها در محلي قرار گرفته اند كه برآيند نيروهاي وارده به آن ها صفر است. از نظر سطوح قدامي - خلفي و جونده نيز وجود دندان هاي ديگر دندان را محدود مي سازد. يك دندان تا هنگامي به رويش و حركت فعال خود ادامه مي دهد تا به دندان مقابل برسد. در ضمن دندان هاي خلفي تر تمايل به حركت به سمت جلو دارند.
حال تجسم كنيد كه اگر يك دندان براي مثال اولين آسياي بزرگ فك پايين از دست برود، چه اتفاقاتي ممكن است بيفتد؟ با از دست رفتن اين دندان، مقداري از فضاي حاصل از كشيده شدن آن با حركت دندان هاي مجاور(نه به طور كامل) اشغال مي گردد. در نتيجه، فاصله اي بين دندان هاي مجاور با دندان كناري ايجاد مي گردد كه علاوه بر گير غذايي و احتمال بروز پوسيدگي، باعث آزردگي و بيماري لثه نيز مي شود. در ضمن، حركت دندان هاي مجاور به صورت كامل و بدنه اي نبوده و با خم شدن و انحراف محوري آن ها همراه است. ما حصل اين خم شدن و ضرر حاصله، ايجاد بيماري لثه با به وجود آمدن پاكت لثه اي(عميق شدن شيار لثه اي) در ناحيه زير خم شدگي است. ديگر اين كه در صورت خم شدن، موقع جويدن غذا، نيرو در امتداد محور طولي دندان به آن وارد نشده و نيروي وارده مخرب خواهد شد. با كشيدن يك دندان تغييرات احتمالي فقط منحصر به فك مربوطه نبوده و نظم و آرايش دندان هاي فك مقابل را نيز برهم مي زند. همان طور كه گفته شد دندان ها تا هنگامي به رويش خود ادامه مي دهند تا به دندان مقابل برسند. نتيجتاً دندان مقابل به سمت ناحيه كشيده شده شروع به رويش مي نمايد. اين رويش اضافي علاوه بر اين كه از نظر زيبايي ناخوشايند است به علت مزاحمتي كه در موقع حركات طرفي فك ايجاد مي كند، براي مفصل گيجگاهي فكي نيز مضر مي باشد. باز هم مساله به اينجا ختم نمي شود. اگر شكل يك دندان را در نظر بگيريد از قطر آن به سمت نوك ريشه كاسته مي شود. بديهي است با رويش بيشتر يك دندان، قسمتي از آن كه مجاور دندان هاي كناري قرار مي گيرد اينك باريك تر بوده و ايجاد فضا و فاصله اي را مي نمايد كه محل گير غذايي بوده و عوارضي چون پوسيدگي و بيماري لثه را به دنبال دارد.
بايد بدانيد كه با كشيدن دندان، استخوان نيز دستخوش تغييرات مي شود. استخوان هر فك از دو قسمت ساختماني تشكيل شده است. يك قسمت آن استخوان اصلي بوده و بدنه اصلي فك مي باشد. قسمت ديگر آن لانه دنداني بوده و دندان ها را در بر مي گيرد و وجود آن بسته به وجود دندان ها است. اگر دنداني از دست برود و جايگزين نشود، اين قسمت از استخوان تحليل رفته و اگر در آينده نيازي به استفاده از دندان هاي مصنوعي به صورت دست دندان باشد، به علت تحليل شديد استخوان گير آن كم شده، بيمار را اذيت نموده و يا غير قابل استفاده مي شود. در حالت طبيعي و سلامت، عمل جويدن غذا متناوباً با استفاده از دندان هاي هر دو طرف فك صورت مي گيرد. در صورت از دست دادن دندان يا دندان هايي در يك طرف دهان، يا بيمار از آن طرف فك كمتر استفاده نموده و يا اصلاً استفاده نمي كند. اگر از يك طرف فك استفاده نشود دندان ها تميز نشده و جرم مي بندند و علاوه بر اين كه مستعد پوسيدگي مي شوند ناراحتي لثه هم افزوده مي گردد زيرا كه غذا خوردن در تميز شدن دندان ها و حفظ سلامتي لثه مؤثر است. با عادت يك طرفه غذا خوردن تغييراتي به صورت سايش در سطح جونده ايجاد مي گردد كه در صورت شدت، ممكن است ايجاد ناقرينگي در سطح جونده كرده و در شكل و قيافه شخص نيز تأثير بگذارد.
خطر سوم: دندان هاي طرف مقابل جرم مي گيرند و لثه تان تحليل مي رود
اگر شما عادت داشته باشيد كه يك طرفه غذا را بجويد، در واقع شما از يك طرف دهان تان اصلا استفاده نمي كنيد. اين موجب مي شود كه دندان هاي طرف مقابل تان جرم بگيرند و به مرور زمان دچار تحليل لثه و بيماري هاي لثه شويد. دندان ها و الياف نگه دارنده ي آن ها براي سالم و زنده ماندن نياز دارند كه از آن ها استفاده كنيد، در غير اين صورت الياف نگه دارنده دندان ها تحليل مي روند.
خطر چهارم: يك طرفه جويدن براي دندان هاي مصنوعي هم خطر دارد
دليل چهارم براي دو طرفه جويدن مخصوص دست دنداني ها است. اگر شما دست دندان در دهان تان داريد، بهتر است كه دو طرفه بجويد چون جويدن يك طرفه به بلند شدن دست دندان تان از جاي خودش منجر مي شود و ثبات دست دندان تان به هم خواهد خورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر